Όταν αρρωσταίνουμε από ένα κρυολόγημα, υπάρχουν πολλοί τρόποι να το αντιμετωπίσουμε.
Μερικοί άνθρωποι πηγαίνουν αμέσως στο ιατρό τους και παίρνουν την απαραίτητη αγωγή. Άλλοι, περιμένουν μερικές μέρες και το κρυολόγημα τους περνάει, σε άλλους όμως χειροτερεύουν τα συμπτώματα και καταλήγουν σε βαρύτερες θεραπείες αργότερα.
Κανείς δε μπορεί να προβλέψει από την αρχή πού θα καταλήξει το κρυολόγημά του. Αν ανήκουν σε μια κατηγορία ανθρώπων οι οποίοι δεν πρέπει να ρισκάρουν να περιμένουν την αντίδραση του οργανισμού τους, όπως είναι π.χ οι καρκινοπαθείς ή οι καρδιοπαθείς, τότε σαφώς ξεκινάνε αμέσως την αγωγή τους.
Άλλοι, γνωρίζουν από προηγούμενες φορές, ότι περιμένοντας, καταλήγουν σε χειρότερη κατάσταση ό, τι αφορά στην υγεία τους, και ξεκινούν τη θεραπεία λογικά νωρίτερα για να προλάβουν το κακό.
Οι περισσότεροι από εμάς περιμένουν μήπως περάσουν τα συμπτώματα από μόνα τους.
Το θέμα, σε όλες αυτές τις καταστάσεις, είναι η άμυνα του σώματός μας. Αν έχουμε καλή άμυνα, τότε ο οργανισμός μας καταφέρνει άμεσα να επανέλθει στην απόλυτη υγεία του. Αν λείπει αυτή η άμυνα, τότε ταλαιπωρείται το σώμα μας να αντιμετωπίσει τις ιώσεις και τις λοιμώξεις του.
Η ομοιοπαθητική θεραπεία δίνει στον οργανισμό μια ενέργεια να οργανώσει και να ενεργοποιήσει το αμυντικό του σύστημα, με αποτέλεσμα την επιτυχή αντιμετώπιση των λοιμώξεων ή άλλων ιογενών καταστάσεων. Έτσι, μαθαίνει το σώμα μας να αμύνεται ξανά, και όχι να περιμένει κάθε φορά τη βοήθεια αντιβιοτικών ή άλλων φαρμάκων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, όλοι οι ασθενείς οι οποίοι ήταν πολύ ευάλωτοι στις λοιμώξεις (επειδή η άμυνά τους είχε μηδενιστεί από χημειοθεραπείες ή άλλες νόσους), να έχουν μια γερή στήριξη και να μην αρρωσταίνουν έντονα ή πολύ εύκολα.
Ένα άλλο πλεονέκτημα των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, είναι η αθωότητά τους απέναντι στον οργανισμό μας: δεν έχουν παρενέργειες και δε βλάπτουν κανένα ζωτικό όργανο, με αποτέλεσμα να μπορούν να χρησιμοποιούνται από εγκύους και μικρά παιδιά. Τονίζω όμως, ότι είναι απαραίτητη ή συμβουλή του ομοιοπαθητικού ιατρού, γιατί κάθε ασθενής έχει ανάγκη το δικό του φάρμακο. Ακόμα και αν πρόκειται για την ίδια ίωση, ο καθένας χρειάζεται τη δική του ενέργεια για να συνέλθει από την ασθένειά του.
Τελικά, υπάρχουν πολλοί τρόποι να αντιμετωπίσουμε ένα κρυολόγημα και ο καθένας επιλέγει ό, τι είναι καλύτερο για τον ίδιο. Τίποτα δε θεωρείται λάθος, εκτός αν ο ασθενής παρακάμπτει τον ιατρό και διαλέγει μόνος του τη θεραπεία. Χωρίς τη συμβουλή του ειδικού ιατρού, οι αυτοθεραπείες θέτουν σε κίνδυνο την υγεία μας άπειρες φορές και οι επιπτώσεις δε διορθώνονται πάντα.
